Loftslagsbreytingar og hröð þróun alþjóðlegs iðnaðar og landbúnaðar hafa gert vandamálið með skort á fersku vatni sífellt alvarlegra og framboð á fersku vatni er að verða sífellt spennufyllra, þannig að sumar strandborgir eru einnig með alvarlegan vatnsskort. Vatnskreppan skapar fordæmalausa eftirspurn eftir afsaltun sjávar. Himnuafsaltarbúnaður er ferli þar sem sjór fer inn í gegnum hálfgegndræpa spíralhimnu undir þrýstingi, umfram salt og steinefni í sjónum eru lokuð á háþrýstingshliðinni og tæmd út með þykkni sjó, og ferska vatnið kemur út á lágþrýstingshliðinni.

Samkvæmt Hagstofunni í Kína voru heildarmagn ferskvatnsauðlinda í Kína 2830,6 milljarðar rúmmetra árið 2015, sem samsvarar um 6% af vatnsauðlindum heimsins, og er í fjórða sæti í heiminum. Hins vegar eru ferskvatnsauðlindir á mann aðeins 2.300 rúmmetrar, sem er aðeins 1/35 af heimsmeðaltali, og skortur er á náttúrulegum ferskvatnsauðlindum. Með aukinni iðnvæðingu og þéttbýlismyndun er ferskvatnsmengun alvarleg, aðallega vegna iðnaðarskólps og skólps frá heimilum í þéttbýli. Búist er við að afsaltun sjávar verði mikilvæg stefna í að bæta upp hágæða drykkjarvatn. Notkun sjávarafsaltunar í Kína nemur 2/3 af heildarnotkuninni. Í desember 2015 höfðu 139 afsaltunarverkefni verið byggð á landsvísu, með heildarumfangi upp á 1,0265 milljónir tonna á dag. Iðnaðarvatn nemur 63,60% og heimilisvatn 35,67%. Alþjóðlega afsaltunarverkefnið þjónar aðallega heimilisvatni (60%) og iðnaðarvatni er aðeins um 28%.

Mikilvægt markmið þróunar tækni til afsaltunar sjávar er að lækka rekstrarkostnað. Rafmagnsnotkun er stærsti hluti rekstrarkostnaðarins. Að draga úr orkunotkun er áhrifaríkasta leiðin til að lækka kostnað við afsaltunar sjávar.