Loftslagsbreytingar og hröð þróun iðnaðar og landbúnaðar á heimsvísu hafa gert vandann við skort á ferskvatni sífellt alvarlegri og ferskvatnsframboð verður sífellt spennuþrungnara, þannig að sumar strandborgir skortir einnig verulega vatn. Vatnskreppan veldur áður óþekktri eftirspurn eftir afsöltun sjós. Himnuafsöltunarbúnaður er ferli þar sem sjór fer inn í gegnum hálfgegndræpa spíralhimnu undir þrýstingi, umfram salt og steinefni í sjónum er stíflað á háþrýstingshliðinni og er tæmt út með óblandaðri sjó og ferskvatnið kemur út. frá lágþrýstingshliðinni.

Samkvæmt National Bureau of Statistics var heildarmagn ferskvatnsauðlinda í Kína 2830,6 milljarðar rúmmetrar árið 2015, sem er um það bil 6% af vatnsauðlindum heimsins, í fjórða sæti í heiminum. Hins vegar eru ferskvatnsauðlindir á mann aðeins 2.300 rúmmetrar, sem er aðeins 1/35 af heimsmeðaltali, og það er skortur á náttúrulegum ferskvatnsauðlindum. Með hröðun iðnvæðingar og þéttbýlismyndunar er ferskvatnsmengun alvarleg aðallega vegna iðnaðarafrennslis og þéttbýlis skólps. Gert er ráð fyrir að afsöltun sjós verði mikil stefna í viðbót við hágæða drykkjarvatn. Notkun sjávarafsöltunariðnaðar í Kína er 2/3 af heildarnotkuninni. Frá og með desember 2015 hafa sjóafsöltunarverkefni 139 verið byggð á landsvísu, samtals um 1,0265 milljónir tonna á dag. Iðnaðarvatn er 63,60% og íbúðarvatn 35,67%. Alþjóðlega afsöltunarverkefnið þjónar aðallega íbúðarvatni (60%) og iðnaðarvatn er aðeins 28%.

Mikilvægt markmið með þróun sjóafsöltunartækni er að draga úr rekstrarkostnaði. Í samsetningu rekstrarkostnaðar er raforkunotkun stærsta hlutfallið. Að draga úr orkunotkun er áhrifaríkasta leiðin til að draga úr kostnaði við afsöltun sjávar.