1. Virkjanir við sjó nota almennt rafgreiningarkerfi fyrir klórun sjávarvatns, sem mynda virkt klór (um 1 ppm) með rafgreiningu natríumklóríðs í sjó, sem hindrar viðloðun og fjölgun örvera í kælikerfum, síum og forvinnslukerfum fyrir afsaltun sjávar.
2. Kerfissamsetning og áreiðanleiki: Helstu búnaðurinn inniheldur spennubreyta, jafnréttisbreyta og rafgreiningarfrumur, sem þurfa að leysa vandamál eins og lága straumnýtni og stuttan líftíma anóðu.
3. Notkun nýrrar tækni til vetnisframleiðslu
4. Samþætting grænnar vetnisframleiðslu og endurnýjanlegrar orku: Með þróun vindorku á hafi úti og sólarorku hefur bein rafgreining sjávar til vetnisframleiðslu orðið mikilvæg stefna. Til dæmis hefur fyrsta settið í heiminum af 200 staðlaðri rúmmetra af vetnisframleiðslubúnaði fyrir sjávarvatn á klukkustund náð 99,999% vetnishreinleika, sem hentar fyrir olíu- og gaspalla á hafi úti og í djúpsjávarumhverfi.
5. Nýjungar í hvata: Með því að nota hvata úr öðrum eðalmálmum (eins og CoO₂Cr₂O3, RuMoNi) og tæringarþolna hönnun hefur verið leyst vandamál með tæringu klóríðjóna og aukaverkanir. Til dæmis nær NiCoP-Cr₂O∝ katóða stöðugri notkun í yfir 1000 klukkustundir í rafgreiningu sjávarvatns.
6. Mikil afköst og lítil orkunotkun: Blendingsrafgreiningartækni (eins og aðstoð við oxunarviðbrögð brennisteinsjóna) dregur úr orkunotkun niður í þriðjung af hefðbundinni rafgreiningu, með spennu undir1 V.

Í stuttu máli nær notkun sjávarrafgreiningarkerfa í sjóorkuverum bæði til hefðbundinna mengunarvarna og vaxandi sviða vetnisframleiðslu, og stöðugar tækniframfarir þeirra bjóða upp á umhverfisvænar og skilvirkar lausnir fyrir orkukerfi á ströndum og á hafi úti.

Viðhaldsferli sjávarrafgreiningarkerfis

7. Regluleg skoðun og viðhald: Rafgreiningarkerfið fyrir sjóvatn þarf að vera skoðað og viðhaldið reglulega til að tryggja eðlilega virkni þess. Venjulega er mælt með því að framkvæma skoðun á 3 til 6 mánaða fresti, þar á meðal skoðun á upplausn anóðunnar og heilleika tengihluta.

8. Íhlutir rafgreiningarkerfa: Rafgreiningarkerið er einn af kjarnaíhlutum sjávarrafgreiningarkerfisins og þarfnast sérstakrar athygli á virkni þess. Ef útfellingar eða tæring finnast í rafgreiningarkerinu skal grípa til sýruþvottar eða annarra hreinsiráðstafana tímanlega.

9. Rafkerfi: Viðhald rafkerfisins er einnig mjög mikilvægt, þar á meðal skoðun og viðhald búnaðar eins og lágspennudreifiskápa, stjórnskápa fyrir rekstrarafl og aflgjafa fyrir jafnréttisrafmagn.

10. Síur: Síur eru mikilvægur þáttur í rafgreiningarkerfum fyrir sjó og þarf að þrífa þær reglulega eða skipta um þær eftir aðstæðum til að viðhalda skilvirkri vatnshreinsun. Almennt má skipta um afkastamiklar síur á 1 til 2 ára fresti, en síur eða síuhylki geta þurft tíðari hreinsun eða skipti.

Í stuttu máli ætti viðhaldsferli sjávarrafgreiningarkerfa að ákvarða út frá sérstökum notkunarskilyrðum og vatnsgæðum, en almennt er mælt með því að framkvæma ítarlega skoðun að minnsta kosti á 3 til 6 mánaða fresti og framkvæma viðeigandi viðhald og viðgerðir eftir þörfum.